Deuteronomium 19:1

[1] Wanneer de HEERE, uw God, de volken uitroeit waarvan de HEERE, uw God, u het land geeft, en u hun land in bezit neemt en in hun steden en in hun huizen woont,

Genocide is een misdrijf in het internationale recht dat door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in Resolutie 96 omschreven werd als 'de ontzegging van het recht van bestaan van een gehele menselijke groep.' Genocide staat in haar praktische uitvoering vaak gelijk aan massamoord van een specifieke groep, hoewel ook andere daden onder de definitie vallen. Wikipedia (NL)

Voor dat we nu verdergaan wil ik graag benadrukken dat ik er geen voorstander van ben om deze rechtsregel te negeren. Maar ik denk dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties geen resolutie heeft aangenomen over de rechten van God. Als ik daar op Google dan vind ik niets. Er zal wel iets in staan over Godsdienstvrijheid. Maar over God zelf hebben zij geen beslissing genomen. Nu heb ik net een Bijbeltekst naar voren gehaald waar het uitroeien van verschillende volken wordt aangekondigd. Wat moeten wij daar mee? Gaan we nu op grond van deze Bijbeltekst God veroordelen in een nieuwe resolutie van de Veiligheidsraad? Het is merkwaardig dat de Verenigde Naties zich hebben georganiseerd Zonder God daarbij te betrekken. De meeste vertegenwoordigers van de VN kennen God niet, negeren hem of maken zichzelf wijs dat hij niet bestaat. Die laatste categorie gaat er van uit dat alles wat bestaat door toeval en tijd is ontstaan. Dat noemen zij wetenschap. Maar er zijn ook wel naties die zelfs iets over God zeggen in hun wetten. Sommige zijn duidelijk en eisen van hun burgers gehoorzaamheid aan de god van de Islam. Maar onder tussen lezen wij van God dat hij bepaalde volkeren zal uitroeien.

Waarom zou God die de naam heeft een God van liefde te willen zijn, deze volken gaan uitroeien? Hoewel ik God niet hoef te verdedigen wil ik toch iets meer informatie geven van de bevolking waar over het gaat in Deuteronomium 19:1.

Een citaat.

Mens- en kind-doffers

Aan die wereld der geesten (Elim) werden ook de bouwoffers gebracht. Dat is een offer aan de god (el) van de grond, waarop gebouwd moest worden en waarbij dus in de grond gegraven moest worden. Herhaaldelijk zijn aan de voet van een muur, onder de drempel van een deur of in het vertrek skeletten ontdekt, die of in kruiken waren gestoken of op den grond waren neergelegd, omgeven door een kring van stenen. Van dit lugubere gebruik speekt volgens sommigen [2] ook 1 Kon. 16:34.

1Kon 16:34  In zijn dagen bouwde Hiel, de Betheliet, Jericho; op Abiram, zijn eerstgeborenen zoon, heeft hij haar gegrondvest, en op Segub, zijn jongsten [zoon], heeft hij haar poorten gesteld; naar het woord des HEEREN, dat Hij door den dienst van Jozua, den zoon van Nun, gesproken had. (SV)

Niet minder droef was het offeren van eerstgeborenen, welk gebruik blijkens Micha 6 : 7 ook in Israël niet ongewoon was ondanks het verbod van Exod. 22:28, 34: 20. Waarschijnlijk bestond het offer daarin, dat men die jonge kinderen levend in een kruik deed en dan op een hoogte (bama) begroef. Daarnaast kende men ook het offeren van kinderen in tijden van groten nood (2 Kon. 3 : 27). In hun dienst aan hun goden en geesten deden de Kanaänieten dus gruwelijke dingen, waaronder ook het verbranden van hun zonen en hun dochters.

Deuteronomium 12:31 

Gij zult alzo niet doen den HEERE, uw God; want al wat den HEERE een gruwel is, dat Hij haat, hebben zij hun goden gedaan; want zij hebben ook hun zonen en hun dochteren met vuur verbrand voor hun goden. (SV)

https://www.christipedia.nl/wiki/Kana%C3%A4nieten